Μάιος 2002 Πρώτη συνάντηση όλοι μαζί. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και ο Γιώργος Κουμεντάκης φέρνουν το πρώτο σχέδιο, τη ραχοκοκαλιά, που έπρεπε να πάρει σάρκα. Είχαμε δυο χρόνια μπροστά μας, 3.000 χρόνια πίσω από την πλάτη μας και πολύ χαρά μέσα μας. Νόμος μας η πολυφωνία. Οι μάχες δίνονταν πάνω στη χάρτινη μακέτα του σταδίου. Σ’ αυτή τη μικροκλίμακα μάθαμε όλοι να πετάμε τις ιδέες μας ζεστές, σχεδόν αγέννητες ακόμα, βορά στην κριτική ματιά των υπολοίπων. Άσκηση θάρρους, συναίσθηση βάρους και γέλια για να μην μας γονατίσει ο φόβος.
Ιανουάριος 2003 Η Δημιουργική σύνθεση έγινε. Όταν τελειώσαμε, σταθήκαμε όλοι απέναντί της σιωπηλοί. Ήμασταν ευχαριστημένοι. Σ’ αυτήν την κομβική στιγμή η εξίσωσή μας ήθελε επαλήθευση. Το ένστικτό μας μας οδήγησε στην Laurie Anderson. Δέχτηκε την πρόσκληση και ήρθε. Την ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για την αγάπη και την ένταση που σαν σεισμός τα γκρέμισε όλα, έτσι ώστε όταν έφυγε, απ’ τα κομμάτια μόνοι μας, να χτίσουμε ξανά το ίδιο σπίτι πιο γερό. Ο Άγγελος Μέντης μας καταπλήσσει με τις μακέτες του και τις μεταμορφώσεις των ανθρώπων σε γλυπτά. Αναλαμβάνει την “Κλεψύδρα” μας. Η ιδιόμορφη και πεντακάθαρη γεωμετρική ματιά του γλύπτη Νίκου Αλεξίου, έχει αφήσει το ίχνος της στην “Αλληγορία” μας. Έχουμε ήδη καταφέρει να φέρουμε στην παρέα μας από την Αμερική την Αθηνά Τσαγγάρη και καλωσορίζουμε από το Λονδίνο την Σοφία Κοκοσαλάκη. Από την Ομάδα των παραγωγών, ο David Zolkwer μπήκε για ένα χρόνο στην δημιουργική μας ομάδα προσφέροντας το κέφι , την ευελιξία και την εμπειρία του στην αναλυτική διαμόρφωση του σεναρίου. Πειράματα και δοκιμές μας πείθουν ότι οι ιδέες μας μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Ακροάσεις με εθελοντές μας γεμίζουν απίστευτη ενέργεια. Είμαστε μεθυσμένοι από χαρά.
2004 Η πραγματικότητα χτυπά την πόρτα. Γερά νεύρα, αφοσίωση και πίστη. Οι πρόβες αρχίζουν Ξέρουμε μόνο αυτό: Είμαστε κληρονόμοι μιας απίστευτης ομορφιάς. Αυτή είναι που γιορτάζει μέσα μας σιωπηλά την άφθαρτη ουσία της. Η παράσταση αρχίζει.